Wciąż niestety często zdarza się, że rozchodzący się rodzice nie potrafią porozumieć się w kwestii opieki nad dzieckiem, w tym również co do tego, jak mają wyglądać kontakty dziecka z rodzicem nie sprawującym nad tym dzieckiem stałej opieki. Aby uregulować tę kwestię, należy zwrócić się sądu rodzinnego (Wydział Rodzinny i Nieletnich Sądu Rejonowego). W tym przypadku jedno z rodziców musi złożyć odpowiedni wniosek.

 

Procedura ustalenia kontaktów rodzica z dzieckiem

Wniosek powinien być złożony do sądu opiekuńczego właściwego dla miejsca zamieszkania lub pobytu dziecka. Miejscem zamieszkania według prawa, jest miejscowość gdzie dana osoba przebywa z zamiarem stałego pobytu, przy czym w przypadku dzieci, których rodzice żyją w rozłączeniu, za miejsce zamieszkania dziecka uznaje się miejsce zamieszkania rodzica, u którego dziecko stale przebywa. Rodzic powinien umieścić w nim dane uczestników postępowania (swoje, drugiego rodzica oraz dziecka): imiona, nazwiska, adresy zamieszkania i numer PESEL wnioskodawcy. Wniosek zawierać musi propozycję rodzica co do uregulowania kontaktów, m.in. ich częstotliwość, terminy i miejsca. Wniosek zawierać musi również uzasadnienie, w którym rodzic powinien wymienić argumenty,  przekonujące o zasadności proponowanej formy spotkań oraz wskazać dowody, których przeprowadzenia w postępowaniu się domaga. Sporządzając uzasadnienie wniosku, pamiętać należy, iż naczelną zasadą postępowania dotyczącego małoletnich dzieci, jest działanie w ich interesie. Wniosek powinien zostać podpisany i złożony (wraz z załącznikami) w dwóch egzemplarzach. Do wniosku dołączyć należy odpis aktu urodzenia dziecka, a ponadto potwierdzenie uiszczenia opłaty sądowej. Rodzic składający wniosek musi być przygotowany na to, że druga strona również przedstawi swoje propozycje. Jeśli rodzicom nie uda się porozumieć, sąd ustali kontakty z dzieckiem na podstawie przeprowadzonych w postępowaniu dowodów, w szczególności opinii biegłych sądowych.

 

Kontakty rodzica z dzieckiem a prawo

Podstawą prawną dla orzecznictwa w kwestii kontaktów z dzieckiem jest przede wszystkim art. 113 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Mówi on o tym, że rodzice i dziecko mają nie tylko prawo, ale i obowiązek utrzymywać ze sobą kontakty. W przypadku, gdy jedno z rodziców, mimo decyzji sądu, utrudnia kontakty z dzieckiem drugiemu rodzicowi, sąd może - na wniosek rodzica uprawnionego do kontaktów - nałożyć karę finansową. W ustalaniu kontaktów rodzica z dzieckiem zazwyczaj przydaje się dobry adwokat, który dopilnuje, by pisma spełniały wymagania formalne, a także będzie reprezentował rodzica w sądzie. Prawnik zadba też o to, by na czas trwania sprawy sądowej (co czasami zajmuje miesiące), wnioskodawcy zostało udzielone zabezpieczenie kontaktów. Zabezpieczenie ma zazwyczaj węższy zakres niż ten, o który toczy się sprawa, jednak dzięki niemu drugi rodzic - w czasie sprawy - nie może poważnie utrudnić, lub całkowicie uniemożliwić kontaktów z dzieckiem.